kasia and przemo

Moglibyśmy oczywiście pisać, zadawać pytania. O to, jak to jest, że znasz kogoś kilka tygodni, a masz wrażenie, że znajomość ta trwa całe życie. Moglibyśmy pisać jak niesamowicie było mieć ich tu wokól przez tych kilka tygodni. O tym wszystkim, o tych wszystkich niesamowitych chwilach, które było nam dane spędzić, o wszystkich długich rozmowach, spacerach... :). Tyle, że - po co? Skoro i tak żadne słowa tego nie są w stanie oddać? Po prostu. Nie są.
Momenty...

...jesteśmy w trakcie najcudowniejszych dwóch tygodni, jakie mieliśmy okazję ostatnio przeżyć.
Ach...
Jak pięknie:)
Niepojęcie jest mieć tak nieprawdopodobnie niesamowitych ludzi wokół siebie... czym my sobie na to zasłużyliśmy?
Pisemnie i graficznie pamiętnimy to, gdy już zabraknie nas wokół siebie, czyli będzie chwila na zadumę i melancholię... na razie się cieszymy i chłoniemy.