kasia and przemo

[PL] W końcu po 10 dniach pobytu na “naszej” plaży ruszyliśmy się dalej :). Pierwsze kilomery posuwały się wyjątkowo powoli, wiatr przy takiej temperaturze daje orzeźwienie, ale nie jest wcale pomocny gdy wieje tak, że prawie wyrzuca nas z drogi. Wciąż jedziemy malutkimi drogami, ale z przydrożnymi znakami “scenic rout” (droga widokowa) i pomimo, że nadłożyliśmy całkiem sporo kilometrów, przynajmniej jechaliśmy wzdłuż wybrzeża. W części są to lasy namorzynowe, czasem poprostu piękne plaże, a czasem niekończące się farmy krewetek. Gdy dojechaliśmy do głównej drogi, pojawił się kolejny znak, za którym zaczęliśmy podążać. Jakieś założenie agroturystyczne, dokładnie nie wiedzieliśmy o co chodzi, ale chcieleliśmy sprawdzić. Było na nim napisane Welu Wetland (mokra kraina). Ja w całym naszym wakacyjno-relaksacyjnym nastroju wyobraziłam sobie poprostu wielki aquapark z dziesiątkami zjeżdzalni i innych wodnych atrakcji. Czemu? Nie wiem. Może datego, że w aquaparku człowiek jest wiecznie mokry, a niemal każdy park rozrywki ma w nazwie land – Disneyland, Legoland. I mimo wiatru w twarz uradowani pedałowaliśmy w kierunku tajemniczego wetlandu. Gdy tylko dojechaliśmy na miejsce, czekała na nas miła niespodzianka. Wielki znak z napisem camping i wielki festyn! No i w żadnym wypadku nie był to aquapark, tylko kolejne założenie lasów namorzynowych. Całe połacie lasów podczas przypływu zalane są wodą tak, że widać czasem samą koronę drzewa, a przy odpływie odsłaniają się pnie tworzące niby wielkie łapy.
Ah! Wracając do festynu! Spytaliśmy ludzi z ochrony o ten camping, co był na znaku. 

- Camping… No Have! (Camping… nie mieć!)
- No ale jest na znaku przecież… no tutaj o…
- Nie nie… camping odwołany
- yhym….

No i nic, już prawie zawróciliśmy by jechać dalej, gdy człowiek którego pytaliśmy pokazał nam, byśmy chwilkę zaczekali. Zadzwonił gdzieś, a za moment pokazał byśmy jechali za nim. No i spaliśmy na tyłach festynu.
Dziewczyna, która wykazała sie odrobiną odwagi po wcześniejszym uroczym zachichotaniu, że będzie mówić po angielsku, przeprosiła nas tylko, że będzie głośno. Tak, już to znamy :). W Tajlandii wszystko co głośne kończy się punkt 23.00.
No i super, jest festyn to i są loterie. Próbujemy szczęścia i celu w kilku z nich, ale jakoś nie udało się nam nic więcej wygrać, tylko ręcznie szytą leśną wróżkę. W sumie może to i lepiej, bo nagrodami głównymi były przeogromne pluszaki – ciekawe kto by z takimi jeżdził, chyba Przemo, a leśna wróżka zasiadła na mojej kierownicy i podróżuje z nami.

[EN] Finally, after 10 days on “our beach”, we moved on :). First kilometers were passing really slowly and wind, which is nice to cool us down in that temperatures is not really helpful when it almost blow you out from the road. We still followed little roads, but with signs “scenic route”, and even if we made more kilometers than we could if wouldn’t cycle around, at least we were going along the coast. In that part that were mostly mangroves, sometimes just beautiful beaches or never ending prawn farms. When we reached main road, then another road sign appeared, which we followed. It was written Welu Wteland on it. My imagination – with my holiday-relax mood – created just a huge aquapark with dozens of attractions, swimming pools and everything. Why? I have no idea. Maybe because when you are in aquapark, you are wet all the time and almost every amusement park has a “land” in name – Disneyland, Legoland etc. So, even if that was a head wind all the time we were cycling towards mistery Wetland. When we approached that place, there was a nice surpries waiting for us. A big sign “Camping” and huge happening with two stages, lotteries, games and everything. And it wasn’t aquapark at all, just another mangrove forest…
We asked some people who worked there about that camping which was on sign.

- Camping… no have!
- But there is this sign, you see, look… camping…
- No, no… camping…… cancelled
- yhym…

And we were almost going back, when the guy showed us to wait a minute. He called somwhere and after that showed us to follow him. And we finally slept there, at the back of this everything. Just one girl, who was more brave than another people, with lovely giggle first, informed us that could be a little bit loud. Yes, we know that… :) Everything what is loud in Thailand is finishing exactly at 11pm.
Lotteries, great! Let’s win something! :) We tryied a few games, but finally the only thing which we won was a “forest fairy”, as we colled it. Maybe it’s even better, because main things which you could win were a huuuge teddy bears – I was wondering who would have to carry it, Przemo i would say :). And a flower fairy is now sitting on my handlebar and is travelling with us.

  

[PL] Następnego dnia, gdy tylko słońce wzeszło wystarczająco wysoko by zagrzać nasz namiot, zapakowaliśmy się i pojechalismy do Trat,  ostatniego większego miasta przed Kambodżą. Mieliśmy tam kilka rzeczy do zrobienia jeszcze przed wyjazdem z Tajlandii więc zostaliśmy na dwa dni.
Trat nie jest dużym miastem, ale nie jest też zbyt przyjemny. Jedyny park, który znajduje sie w mieście, a nazywa się Health Park, to poprostu równiusieńko przystrzyżony trawnik, bez ani jednego drzewa by skryć się przed palącym słońcem. Pierwszego wieczoru wyskoczyliśmy na nocny bazar zupełnie objedzeni, więc mimo kuszącego wyglądu jedzenia nie byliśmy w stanie zachęcić się do kupienia czegokolwiek. Kolejnego dnia ograniczaliśmy się, by zostawić trochę miejsca na wieczór, ale nie mogliśmy się oprzeć i kupiliśmy shake z ananasa i naszą ulubioną zupę z ryża :D jak zwykliśmy ją nazywać. Resztę popołudnia spędziliśmy na terenie guesthousu pochłonięci książkami do tego stopnia, że mi się udaje nie dość, że dokończyć poprzednią to i przeczytać całą kolejną. Gdy wieczorem obkupiliśmy się na bazarze w różne przysmaki i przekąski na kolację, okazało się, że te prekąski tak samo jak Trat są siebie warte. Mleko sojowe było przypalone, roti z muzułmańskiego straganu nieświeże, krewetki w tempurze jakieś stare i niedobre, a ‘churrosy’ (musimy w końcu dowiedzieć się jaka jest tajska nazwa) suche i gumowate. Nie byliśmy zachwyceni…

[EN] Next day, when sun rised high enough to warm up our tent, we packed up our staff and cycled to Trat, the last bigger city before Cambodia. We had a few things needed to be done before leaving Thailand, so we stayed for 2 days. Trat is not a big city, but isn’t really nice too. The only park which that city has, it’s called a Healthly Park, is just a field of perfectly maintained field of grass, with not even one tree to hide from heat.
In the first evening we went to evening market totally full of eat, so even if food looked yummy we didn’t buy anything. The next day we were limiting ourselves with food during the day, but we couldn’t stay away from pineapple shake and our favorite rice soup.
Most of this afternoon we spent in our guesthouse reading a books, as long as I finished one book and readed whole another one.
When in the evening we went to the market to buy some snacks for evening, we found them as good as Trat was. Soy milk tasted burned, roti from muslim stall wasn’t fresh, tempura shrimps were old and generally not tasty, and ‘churros\ (we have to get to know thai name for it) dry and chewy. We weren’t really happy with this…

[PL] W niedzielę rano pojechaliśmy dalej, zatrzymując się tylko za miastem na poranną kawę.
Wiatr przez całą drogę oczywiście znów nam nie pomagał, ale pocieszamy się, że może w drugim kierunku, przy wyjeździe z Kambodży, będzie wiał nam w plecy (jasssne). 
Po kilkunastu kilometrach zjechaliśmy z drogi, żeby obejrzeć wodospad schowany za Watem z małą kapliczką. Spokojna rzeczka, spadała gładko po kaskadzie z płaskich i ogromnych kamieni. Przeszliśmy po wodzie na drugą stronę i zastanawialiśmy się czy w tej ciszy nie rozbić namiotu, ale uznaliśmy, że było trochę zbyt wcześnie, więc pojechaliśmy dalej. Kolejny znak przy drodze – plaża! Okazała się wyspą pomiędzy oceanem, a rzeką doń wpływającą, na którą by wjechać trzeba przejechać przez drewniany mostek. Dostęp do morza odgrodzony został palami służacymi za falochron, by ocean swym ogromem nie pochłonął doszczętnie resztki plaży, jaka tu została. Staliśmy oczarowani plażą nie z tej ziemii, a po chwili zaczęliśmy podejmować próby zerwania kokosa. Gdy nam się udało, spakowaliśmy piękny, ciężki orzech na rower i pojechaliśmy dalej.
Następny znak, następna plaża. Zjechaliśmy i tak nam się spodobała, że chcieliśmy tam już zostać! Poszłam się rozejrzeć po okolicy, delikatnie stawiając stopy na leśnej ściółce, o mało nie nadepnęłam na wyprostowanego jak strzała, ogromnego węża. W amoku przerażenia wróciłam z gęsią skórką na plażę do Przema, wsiedliśmy na rowery i uciekliśmy :D.
Ale nie zniechęciło nas to do zjechania na kolejną plażę... :). Tym razem nie musieliśmy przejeżdżać przez leśną ścieżkę, ta plaża było jak na wyciągnięcie ręki za gajem kokosowym. Cała dla nas! Przez dłuższy czas pławiliśmy się w wodzie, a na kolację zrobiliśmy sobie coś w stylu risotto z bakłażanami, które od kilku dni jechały z nami. Po pedałowaniu, gdy jest się głodnym, nawet risotto wydaje się pyszne. Przy zachodzie słońca rozbiliśmy namiot i zasnęliśmy usypiani szumem fal i warkotem łodzi rybaków.

[EN] On Sunday morning we cycled away and we just stopped for a coffe in the morning when we left the city. Wind for the whole way didn’t really helped us, but we used to it, and we really believe that on the way back from Cambodia it will blow on opposite direction and we will have a tail wind (ssssure!).
After over a dozen of kilometers we turned left to see waterfall hidden behind Wat and little chapelle. Calm river was smoothly falling down from cascade of huge and flat rocks. We walked through the water to the opposite site and we were wondering to put up our tent in this calm quite place, but that was too early and we decided to cycle further.
Not far from there we have seen another sign with another beach. It appeared as a lovely proper white sand beach between sea and a river which was going to the ocean, and we had to cross a wooden brigde to get into there. We were standing there and watching place out from this world and after a while we were trying to get the coconut down from palm. Finally we did and we packed up lovely, heavy nut to the pannier and cycled away.
Next road sign, next beach. We arrived to the other one and we liked it so much, that we thought to stay. I went to look around, carefully walking through the little path in the forest and I almost stepped on that huge, straight like an arrow snake! Really scarred with goosebumps I came back to Przemek to the beach. And we cyclyed away… quickly! :D
But we turned right to the next beach anyway… :). This time we didn’t had to cross the forest, that one wasn’t that far, just after a field with plenty of coconut palms growing. And that one was also empty, whole for us! For a long time we were poaching ourselves in the ocean, for dinner we cooked something like risotto with aubergines, which we were carrying from a few days. When you cycle and you are hungry even risotto semms to be delicious. During sunset we were puttig up our tent and we falled in a sleep with waives and engine noises of local fishermans boats.

     

[PL] Na śniadanie skończyliśmy kokosa, który nam został z wcześniejszego dnia.
Niewiele przejechaliśmy kilometrów, bo miejsce do którego zajechaliśmy, nie pozwoliło nam wyjechać. Przyjemna plaża, pole namiotowe z dziesiątkami namiotów, całe rodziny z dziećmi już od rana pluskające się w oceanie i ogólnie kilmat piknikowy. Ostatnio tyle piknikujących ludzi widzieliśmy w Iranie. Dołączyliśmy do nich, tak jak oni rozbiliśmy namiot, tak jak oni wypożyczyliśmy wielką oponę do pływania i tak jak oni wskoczyliśmy do oceanu pławić się z całym tabunem Tajów i dzieciaków. Na kolację wyskoczyliśmy do tutejszej knajpki, w której nie mieli wydrukowanego angielskiego menu, ale kelne miał na laptopie i w ten sposób jedlismy tak pyszne rzeczy, że prawie odfrunęliśmy. I chyba jedno z najlepszych tajskich dań jakie próbowaliśmy – sałatkę z surowych krewetek, trawy cytrynowej, czerwonej cebuli, ziół i chilli. A kelner wątpił w to, że zjemy surowe krewetki i proponował nam ich podsmażenie… ;)
Wcześniej byliśmy jeszcze w innej knajpce, w której mieli najzabawniejsze menu jakie widzieliśmy kiedykolwiek! :D
Dziś jest 31. grudnia i właśnie tutaj, na plaży, jak to mamy w zwyczaju spędzać wszystkie wyjątkowe daty ostatnimi czasy, spędzimy sylwestra. Powinno być miło… a już jutro mamy zamiar znaleźć się w Kambodży… do napisania! :)

[EN] For breakfast we finished this coconut, which we had left from day before.
We didn’t cycled many kilometeres, because place which we found in the next morning, didn’t really let us go anywhere else. Pleasant beach, camping with dozens of tents, whole families with kids having fun in the ocean from early morning and generally picnic time. Last time we’ve seen that many people making picnics in Iran. We joined them. We put up our tent like them, like them we rent a huge inner tube to have fun in the ocean and like them we jumped into the sea to swim with dozens of Thai and their kids. In the evening we went to local restaurant to have a meal. They didn’t have an english menu printed, but this waiter had it on his notebook so we choosed from there. And food was that amazing, that we almost flyied out! And we ate one of the best dishes we had in Thailand ever, which was a salad made from raw shrimps, lemongrass, red onion, herbs and chilli, but waiter thought that we could have a problem with eating raw shrimps and offered us frying them up… ;) No way!
Before this one, in the morning we went to another one, where they had the most funny menu we have ever seen! :D
Today is 31. December and for last evening of this year we will stay here, on the beach, so on the same way like we spent almost every important date during December ;). We hope it will be nice! And tomorrow we suppose to find ourselves in Cambodia… see you from there! :)

  

[PL] Zostaliśmy do świąt. Kanta z Hashem urządzili nam praktycznie festiwal jedzenia. Przez tych kilka dni spróbowaliśmy chyba więcej nowych rzeczy, niż przez całą poprzednią podróż po Tajlandii.

[EN] We stayed until Christmas. Kanta and Hash made actually food festival. During last few days we tried more new food than we did during whole last trip in Thailand.

 

[PL] A o pustych, pięknych plażach marzyliśmy odkąd opuścilśmy Grecję pięć lat temu – w końcu mogliśmy się tym nacieszyć, jesteśmy tutaj dziesiąty dzień! Jeszcze nigdy nie zostaliśmy nigdzie tak długo, ale my kochamy słońce, plażę, morze i dobre jedzenie… mieliśmy jechać dalej dziś, ale pierwszy raz od jakiegoś czasu rano nie mogliśmy wstać… no to zostaliśmy.
W wigilię zrobiliśmy sobie prezenty, ale nie tylko my, bo ktoś zostawił nam obok namiotu ogromną gałąź bananów.

[EN] And about empty, beautiful beaches we dreamed since we left Greece, five years ago – finally we had a chance to enjoy it and it’s tenth day already here! We have never stayed anywhere that long before, but we love sunshine, beach, ocean and good food… we wanted to go today, but first time since some time we couldn’t wake up in the morning… so we stayed.
During christmas day we made a presents for ourselves, but not only us, because someone left for us next to our tent a whole bunch of bananas!

[PL] Nasze pierwsze święta w podróży. Kolację wigilijną zjedliśmy na mieście, mrugające światła na ocenie był naszymi lampkami choinkowymi, a spadająca gwiazda podczas picia wina z marakuji i ananasów nadała temu wszystkiemu magii i pozwoliła pomyśleć życzenie.
Ale nie ma co, jutro jedziemy dalej! :)

[EN] That’s our first Christmas during travelling. Christmas dinner we ate in the town, blinking lights on the ocean were our christmas lights, and falling star during driking wine from passion fruits and pineapples made it magic and we had a chance to make our wishes!
But, anyway, tomorrow it’s time to go!

[PL] Jadąc zatracamy poczucie czasu. Nie jest ono z resztą nigdy takie samo – pracując w Szkocji, gdy dni są niemal takie same, a przemijający czas można rozpoznać po zmieniającej się porze roku, biegnie wtedy szybko. Będąc w Polsce, czas też nie ma stałej. Początek ciągnie się jak guma, tak jak i koniec, ale wtedy jak by ktoś ją puścił i wsytrzelił, pędzi i na nic nie mamy czasu. W podróży jest inaczej, gdy każdy dzień to niewiadoma, gdy za każdym zakrętem czeka nas niespodzianka, czasem długa prosta, lecz zawsze niewiadoma. A ona powoduje najwięcej radości. Sama droga staje się wtedy celem. Lubię widzieć jej koniec, cel, do którego zmierzamy. Dla nas tą destynacją jest Kuala Lumpur, A droga? Choć już na niej jesteśmy od kilku dni, pokazała jak to fantastycznie jest znów podróżować. Pomysł był taki, by prosto z Bangkoku jechać w kierunku Myanmaru, ale jak pisaliśmy już zapewne wiele razy, plany są dla architektów. Nasz uległ zmianie jeszcze przed wyjazdem z Bangkoku. Obraliśmy ciut inny kierunek. No i pedałujemy sobie w kierunku Kambodży. Wydawało by się, że kierunek i droga jest znajoma. Kilka miesięcy temu jechaliśmy nią w przeciwnym kierunku - z Koh Chang do Bangkoku. Wtedy się spieszyliśmy, przejechaliśmy ją szybko i główną drogą. Tym razem postanowiliśmy jechać małymi lokalnymi dróżkami, które na naszej mapie zaznaczone są jako ledwo widoczne szare kreseczki. Jak każdym poprzednim razem, postanowiliśmy nie ryzykować życia i z Bangkoku wyjechać pociągiem. W ciemną noc dopedałowaliśmy na dworzec. Pracownicy dworca biegali jak szaleni z naszymi rowerami z jednego końca pociągu na drugi, pomogli nam je wgramolić do środka i z uśmiechem ich oczy życzyły nam przyjemnej podróży. Prawie pustym pociągiem dojechaliśmy do ostatniej stacji- Ban Phlu Ta Luang.
Założyliśmy sakwy, poprzyczepialiśmy wszystko linkami. Zaczęliśmy pedałować, równo w południe, trzynastego w piątek. Taka data i godzina zapowiada nic innego jak ogromną dawkę szczęścia :).

[EN] When we are cycling we lose track of time. And it’s actually never the same – when we work in Scotland, each day is almost the same and passing time you can recognise from changing seasons, in Scotland time is going very fast. When we are in Poland, time is not constant too. Beginning is getting longer, but the end is so quick, so we have no time to finish anything. During travelling it’s different. Each day is a question mark and it make us happy the most. The way is our object then. I like to see the end of the way, which is Kuala Lumpur this time. And the way? We are on since a few days, and it showed us how beautiful it is to be on the way again. The idea was, to go to Myanmar directly from Bangkok, but as we probably wrote it many times already, plans are for architects. Our plan changed already before we left Bangkok. We have chosen a bit different destination first, so we are cycling towards Cambodia. We could say that the destination and the way we know very well. A few months ago we were cycling this way just in the opposite direction – from Koh Chang to Bangkok. That time we were in rush, we were cycling very quickly on the main road. This time we have choosen to cycling through all these little roads, which are marked on our map as a little almost invisible grey roads. Like each time before, we decided to stay alive and we left Bangkok by train. We cycled through dark night to the train station. Train station workers were running like crazy with us and our bikes from one to the other end of the train, helped us to put them in and their eyes wished us a pleasant journey. By almost empty train we approached the last station – Ban Phlu Ta Luang.
We attached our panniers to the bikes and we began our cycling exactly in the noon, Friday 13th. That kind of date and hour seemed to give us a lot of luck :).

[PL] Droga przyjemna, mały ruch, szerokie pobocze. Jak się jedzie, wcale nie jest tak gorąco. Ale nie chcemy znów robić powtórki z poprzednigo razu. Jechać prostą, główną drogą, robić 130km dziennie i wyjechać z Tajlandii za 3 dni. Skręcamy przy pierwszym znaku w boczną drogę i zwalniamy. Dojeżdżamy na niemal pustą plażę, zaraz przy małym porcie rybackim. Gotujemy sobie obiad z duszonej paprotki, innych zielonych warzyw i oglądamy zachód słońca. Pierwsza noc na rowerach. Rozbijamy namiot i zasypiamy wśród szumu fal i powiewie przyjemnej nadmorskiej bryzy.

[EN] The way was nice, little traffic, huge road side. And not that hot, when you’re cycling. But we didn’t wanted to do a repeat from last time. Going straight, by the main road, doing 130km a day and leave the Thailand in 3 days. We turned right in the first possibility and slowed down. We arrived to almost empty beach next to the little fishermans port. We cooked a dinner from fern and other green vegetables and watched a sunset. First night on bikes. We have set up our tent and falled in a sleep when listening waves noises and enjoyed a nice wind from the ocean breeze.

  

[PL] Rano przejeżdżając przez pierwsze miasteczko, zatrzymujemy się żeby zrobić zdjęcia budzącemu się życiu, kawałek dalej kupujemy papaję, a przy kolejnym stoisku tajskie ‘churros’, jadane w porze śniadania. A na koniec zatrzymujemy się to wszystko zjeść :). Słońce pojawiające się z minuty na minutę zaczyna być nie do zniesienia. Żar jaki leje się z nieba odbiera całą przyjemność pedałowania. Przemo znajduje pierwszy lepszy cień i siada. Ciała trzęsą nam się z gorąca, siedzimy pod dachem i tak myślimy co tu dalej zrobić popijając mrożoną kawę, którą kobieta sprzedaje na stoisku naprzeciwko nas. Mamy ochotę się tu zatrzymać, a w kółko nas same hotele. Znajdujemy najtańszy, tragujemy się trochę i zostajemy, dosyć wcześnie by przez resztę dnia cieszyć się miasteczkiem, plażą i basenem :P. Wskakujemy od razu do wody by ochłodzić nasze ciała i ostudzeni wychodzimy przejść się po mieście. Przyglądamy się straganikom wzdłuż drogi, spacerujemy po plaży i podjadamy pyszne rzeczy ;). Mijamy jeden ze straganów, ale po chwili cofamy się do niego kilka kroków. Na całym wybrzeżu sprzedają zawiniętą i grillowana w luściu bananowca mieszankę, która wydaje nam się iż jest miksturą bananów i słodkiego klejącego ryżu. W trzech kolorach – o smaku taro, pandanowca i kokosa. Polubiliśmy to na tyle, że podjadamy to nawet teraz, pisząc tą notkę kilka dni później…

[EN] In the morning when we were passing a first little town, we stopped to make a few pictures of waking up life, we bought a papaya and a few Thai ‘churros’ to eat for breakfast. The sun was going higher and higher and cycling was getting hard. The heat coming from the sky is stealing all the pleasure from cycling. Przemo sat down on the first shadow. Our bodies started shaking because of the heat and we were sitting and thinking what to do with nice and cold ice coffee from the stall on the opposite side of the road. We felt like staying in this town, but there was so many hotels around. We found the cheapest, we bargained a little and stayed there, early enough to enjoy almost a whole day to enjoy the town, beach and a swimming pool :P. We jumped in immediately to cool down our bodies and cooled down we went to the town. We walked along the stalls along the street, we walked along the beach and we ate deliscious things ;). When we were passing on of these stalls we’ve seen something interesting and came back. All the way along the coast they’re selling wrapped in banana leaf and grilled mixture which looks and taste like mix of bananas and sweet sticky rice. In 3 colors – in taste of taro, pandan and coconut. We liked it so much, that we eat it even now, when we write that note a few days later.

  

[PL] Spanie w hotelu zawsze źle się kończy, wygodne i miłe łóżko nie pozwala się opuścić zbyt wcześnie. Ruszamy jednak dalej, z bocznych dróg zjeżdżamy w jeszcze bardziej boczne, aż jedziemy przed siebie po polnych ścieżkach. Trafiamy pomiędzy zbiorniki z hodowlą krewetek, a droga którą mieliśmy jechać zamknięta jest bramą z grubym łancuchem i jeszce większą kłódką. Pytamy kogoś pracującego nieopodal którędy moglibyśmy przedostać się dalej, ale niespecjalnie umie nam wytłumaczyć. W końću proponuje żebyśmy wrzucili rowery na pakę jego pick-upa i przewozi nas przez labirynt polnych ścieżek i palm pełnych kokosów na drogę w naszym kierunku.

[EN] Sleeping in the hotel is never a good idea – nice and comfy bed don’t want to be left so quickly. We left finally, and from the little roads we turned to unpaved roads between fields and prawns farms. Finally we’ve got to the place where our road was closed, with huge chain and even bigger lock. We asked about direction someone who was working next to us, but he didn’t really know how to explain it to us. Finally he offered to put our bikes on his car and he gave us a lift through this labirynth of fields and palms full of coconuts and dropped us on the way to our direction.

 

[PL] W jedne z wiosek kupujemy pysznego ananasa, później w kawiarni przeczekujemy najgorszy upał i wieczorem przy jednej z plaż w podwórku pomiędzy budynkami pytamy właścicielki biznesu pt. “toaleta 5 baht, prysznic 10 baht” czy moglibyśmy rozbić sobie na trawie namiot. Za chwilę schodzi się jeszcze kilka kilka kobiet, aż w końcu przychodzi mężczyzna i decyduje, że możemy zostać. Rozbijamy sobie namiot, idziemy pomoczyć się w ocenie, gotujemy obiad i idziemy spać, a w nocy na szczęście pada i robi się trochę chłodniej.

[EN] In one of the villages we bought a juicy pineapple and later in the cafe we wait until the hardes heat disappeared and in the evening next to one of the beaches between the buildings we asked the owner of business called “toilet 5 baht, shower 10 baht” if we could put our tent on the backyard. Few womans joined our conversation in a while and finally the man appeared and decided that we can stay. We have set up our tent, went to the ocean, cooked a dinner and wnet for a sleep. Luckily some rain appeared during the night and cooled the air a little bit down.

  

[PL] Kolejnego dnia przejeżdżamy tylko 14km. Z samego rana przejeżdżamy przez malutkie miasteczko Laem Sadet i przy parku rzuca w oczy nam się znak z namiotem…
Zostaliśmy. Mieliśmy zostać tylko jeden dzień, a mamy już piąty. W miłym parku, za 4zł, kilkadziesiąt metrów od plaży, z którego codziennie gdy zasypiamy słychać ocean.

[EN] The next day we cycled only 14km. In the very early morning we were passing a little town called Laem Sadet and next to the park we’ve seen a little sign with the tent on the picture…
We stayed. We wanted to stay only one day, but it’s fifth already. In a nice park, for 1 euro, about 50m from the beach, with waves noises everyday before we fall in a sleep.

[PL] Miejsce jest naprawdę cudowne, a miasteczko jest opustoszałe. Nie ma tu praktycznie turystów, lokalni ludzie nas rozpoznają, a w dodatku mamy już tutaj przyjaciół :).
Gdy pierwszego dnia pojechaliśmy kilka kiolomtrów dalej popływać w oceanie z wody na kompletnie pustej plaży wyskoczył człowiek i zaczął do nas rozmawiać…

- Hej, jestem Hash, skąd jesteście?
- Z Polski…
- To wy rozbiliście dzisiaj rano tam namiot, co nie?
- yy… no, to my…
- No! Ja właśnie rano leżałem tam sobie niedaleko na hamaku i widzę, oo, obcokrajowcy rozkładają namiot, może powinienm im powiedzieć cześć… ale pojechaliście, myślę sobie, napewno Was spotkam! A teraz pływam sobie, patrzę i śmieję się sam do siebie, co za szalona dziewczyna próbuje wspiąć się na palmę i zerwać kokosa! A potem zobaczyłem rowery i oo.. to ci sami ludzie! :) Słuchajcie ja tu codziennie pływam popołudniami, wadnijcie może w okolice o tej samej godzinie, może wpadniecie do mnie, poznacie moją żonę, dzisiaj jej nie ma, ale jutro będzie… i w ogóle…

No i tak rozmawialiśmy chyba z 20 minut, aż pożegnaliśmy się i umówiliśmy się na kolejny dzień. Nie zdążyliśmy przejść 200m, tym razem podjechał z drugiej strony.

- Nie, słuchajcie, chodźcie do mnie teraz, dam Wam może jakieś mapy i w ogóle…

No i pojechaliśmy. Pokazał nam jego niesamowity dom, w całości zrobiony ze zrecyklingowanych palet, niesamowity ogród pełen tajskich ziół i owoców, rozmawialiśmy długo i umówiliśmy się na kolejny dzień.
Kolejnego dnia wpadliśmy na herbatę, poznaliśmy Kantę, jego żonę i herbata zajęła nam dobrych kilka godzin. Kolejnego dnia spotkaliśmy się o 6.30 rano, bo Hash miał urodziny i zaprosił nas żebyśmy dołączyli do jego porannego rytuału obdarowania lokalnych mnichów jedzeniem, a wieczorem zaprosili nas na obiad, bo Kanta jest kucharką. Ależ niesamowitego, tajskiego jedzenia przyszło nam spróbować! My również przynieśliśmy ze sobą ugotowaną okrę w pomidorach i ucztowaliśmy przez dobrych kilka godzin, przegadując miliony tematów. Kanta oprowadziła nas też po ogrodzie, opowiedziałą o wszystkich ziołach i poszła z nami na lokalny targ odpowiedzieć na wszystko o co chcieliśmy się spytać. Kanta ma 48, a Hash 62 lata, ale oboje sobie niesamowicie młodzi duchem! Kolejnego dnia Hash poprosił nas żebyśmy pomogli mu trochę przy domu, a wieczorem zaprosili nas do lokalnej knajpki na obiad i znów nasze podniebienia niemal jęczały z rozkoszy… Niesamowicie ludzie, z którymi spędzamy niesamowity czas!

[EN] The place is really lovely and town is empty. There is almost no turists, local people recognize us and we even have a friends here already :).
When in the first they we went to the beach a few kilometers from here, on the completely empty beach this guy appeared and began conversation with us

- Hi, I’m Hash, where are you from?
- From Poland…
- That was you who put up the tent this morning, am I right?
- eee… yes, that was us…
- Yes! I was lying in my hammock this morning and I saw you, and I thought, oo, foreigners are placing their tent, maybe i should say Hi to them… but you cycled away, I thought, for sure I would meet you again. And now I’m swimming and I see, some crazy girl is trying to climb up that palm to get the coconut, and I’m laughing to myself! And then I saw your bikes and I see that’s the same people who placed their tent there. Listen, this is my spot, I’m swimming here each afternoon, maybe you would come here tomorrow again, I could invite you to my house, you would meet my wife, she is away today but she will be back tomorrow, we could meet and everything…
And we were talking like that for about 20 minutes, we said good bye, made this appointment for the next day and everything. After our walk for not even 200 meters, the guy appeared from the other side :).

- Listen, come to my house now, maybe I will give you some maps and everything…

So we went there. He showed us his amazing house, made from recycled palets wood, amazing garden full of thai herbs, vegetables and fruits, we talked a lot and we said we will come next day to visit them.
Next day we appeared for a tea, we met Kanta, his wife, and that tea took us a few hours. Next day we met at 6.30 in the morning, because Hash had a birthday and he invited us to go together to give a food and gifts to the local buddhists and they invited us for the dinner in the evening because Kanta is a Chef. We tasted so much unbelievably delicious food from her and also brought a meal which we cooked on our stove, which was some okra with chilli and tomatoes and we were eating and talking about thousands of topics for hours. Kanta also showed and explained us all the herbs in her garden and in the other day she went to the local market with us to answer our questions about herbs, vegetables and everything we didn’t know. Kanta is 48 and Hash is 62, but their spirit is sooo young! The next day Hash asked us if we could help him a little bit with the house which was a real pleasure and then they invited os to the local little restaurant. Our mouth was again just screaming from the pleasure of food taste… They are amazing and we have so amazing time with them!

  

[PL] A poza tym moczymy się w oceanie, gotujemy sobie, byliśmy na okolicznym targu i odwiedziliśmy lokalny projekt Kung Krabaen Bay, w którym jest tyle rzeczy, że ciężko je opisać! Ogromna część poświęcona jest ekologicznej uprawie warzyw i owoców, które bardzo tani można kupić w sklepiku przy, są hodowle krewetek, jest wieża badająca tsunami, założenie lasów namorzynowych i ogromna masa innych rzeczy, których poziom jest naprawdę niesamowity!

[EN] Apart from that we are poaching ourselves in the ocean, we cook, we went to the local lovely market and we visited local royal project called Kung Krabaen Bay, where is so many things, that is hard to describe! Big part is used for ecological cultivation of vegetables and fruits, which very cheaply you can buy in a local shop. There are prawns farms, there is the tower checking tsunami, mangrove forest and so meny another things which are so well maintained!

      

[PL] Znaleźliśmy swój mały raj i szczerze mówiąc nie wiemy kiedy się stąd zbierzemy :). A dzisiaj chyba oprócz naszego namiotu będziemy mieli chyba wizytę skautów, bo właśnie koło naszego rozłożyło się jakieś 45 namiotów :D.

[EN] We found our little paradise and honestly we don’t really know when we will go further :). And today apart from our tent we will have proabably scouts around, because just next to our one people set up about 45 another ones :D.