kasia and przemo

[PL] Całe 180km pedałowania do Siem Reap mówiliśmy sobie co będziemy jeść jak dojedziemy wieczorem na miejsce. Nic takiego jednak się nie stało, bo nasz guesthouse był kilka km za miastem, było ciemno, a wokół nie było nic. W guesthousie trochę jakby się zdziwili że przyjechaliśmy, nie wiedzieli za bardzo kim jesteśmy, mimo że wcześniej wymienialiśmy e-maile i w ogóle nie było to najlepsze zakończenie dobrego dnia. Trochę zmęczeni i zawiedzeni brakiem fajerwerków, wzięliśmy prysznic, zjedliśmy puszkę orzeszków, która jechała z nami w sakwach na czarną godzinę i poszliśmy spać. Nie żebyśmy spali dobrze, bo oprócz tego nic, które było dookoła hotelu, była jeszcze główna droga, którą co chwilę przejeżdżały głośne pojazdy (a Khmerowie kochają klaksony, i kochają jak są głośne), były też nocne psie wiadomości i koguty, które tak jak my musiały mieć ciężką noc i piały od 3 nad ranem. Po pokoju łaziły armie mrówek, a w łazience nikt nawet nie sprzątnął rzeczy po poprzednich gościach, choć to można by zaliczyć akurat na plus, bo zadobyliśmy poręczną i darmową kosmetyczkę, wraz z zawartością. Rano opuściliśmy progi naszego zacnego miejsca i pojechaliśmy szukać miejsca, które miałoby w ofercie możliwość spania w nocy.
Gdy krzątaliśmy się między hotelikami i guesthousami z jednego zaczęli wołać nas ludzie…

- o, Wy też jesteście w podróży rowerowej?
- jesteśmy…
- jesteście Holendrami?
- …nie, jesteśmy z Polski, a co, spotkaliście jakichś Holendrów na rowerach?
- my jesteśmy z Holandii i też jesteśmy w podróży rowerowej!

I tak oto poznaliśmy kolejną parę Holendrów na rowerach. Co prawda byliśmy tak zmęczeni, że ledwno byliśmy w stanie sklecić jakieś sensowne zdania, ale dowiedzieliśmy się, że ich 10-tygodniowa podróż już się kończy, że oni z Battambang przyjechali łódką i zrobili duże oczy gdy nie omieszkaliśmy pochwalić się, że my też wczoraj jechaliśmy z Battambang, ale rowerami i ustanowiliśmy nasz nowy dzienny rekord :P.
Chodziliśmy od jednego miejsca do kolejnego, wszędzie nie mieli miejsca, aż w jednym znalazł się ostatni pokój. Za 5$. To był ten dla nas! Malutki, ze wspólną łazienką na zewnątrz, ale w drewnianym budynku i bardzo przytulny ze wspólnym tarasem, który robił nam za salon, a w pokoju tylko spaliśmy. W pokoju latało trochę komarów, więc rozłożyliśmy sobie na łóżku namiot :P. Zakochaliśmy się w tym miejscu!

[EN] All the 180km from Battambang to Siem Reap we were saying what will we eat when we wil arrive in the evening. But nothing of that happened, because our guesthouse was a few km out from the city, it was totally dark and there was nothing around. Staff was some kind of surprised of our arriving, they didn’t really know who we are, even if we exchanged some e-mails before and generally it wasn’t good end of a nice day which we actually expected. A bit tired and disappointed of no fireworks we took a shower, ate can of peanuts which we were carrying for a rainy day, and went to sleep. It wasn’t a good night for sleeping, because apart from nothing around, there was a main road and there was loud traffic all night (and Khmers love their horns, and they love them loud), dogs were barking all night and roosters had probably a hard night too, as they began crowing at 3 o’clock in the morning. There was army of ants in the room and in the bathroom they didn’t even cleaned things which were left by previous guests, but it was actually a plus, as we’ve got a handy cosmetic bag with everything inside. In the morning we left our lovely place and cycled to find a place, which would have sleeping possibility during the night on offer.
When we were bustling among all these hotels and guesthouses, someone said hello form one of these places…

- hi, are you on bicycle travel too?
- yes, we are…
- are you Dutch?
- …no, we are from Poland, why, did you met some Dutch cyclists already?
- we are Dutch! And we are on bicycle tour too!

And this is how we met another Dutch cyclists. Actually we were really tired, so we couldn’t say properly a sentence, but converesation was nice, and they said that was their ending of 10-weeks trip and the day before they took a boat from Battambang to here, and they made a big eyes when we obviously didn’t abstain to boast that we left Battambang yesterday too, but we were cycling and yesterday we cycled our longest one-day distance ever :P.
We were going from one hotel to another, but they were full everywhere until finally in one, called happy guesthouse they had last room available. For 5$. That was something for us! Very tiny and modest, with shared bathroom outside, but in wooden building, very homely, with terrace which we have adapted as our living room and we were going to the room just when we were going to sleep. We had some mosquitos inside, so we placed our tent on the bed :P. We falled in love with that place!

 

[PL] Wyobraźcie sobie miasto, które nie powinno istnieć. Jakby pustynia wokół, wszędzie, aż tu nagle w środku niczego wyrasta miasto pokroju Bangkoku. Takie mniej więcej mamy uczucia co do Siem Reap. Większość czasu w Kambodży jedzie się przez wsie, pola, a miasta jeśli są, to nie za duże i wtapiają się w otoczenie. Aż tu nagle pojawia się Siem Reap. Przypominające raczej południwo-francuskie lub południowo-hiszpańskie miasta w szczycie sezonu turystycznego. Centrum wygląda zupełnie nierealnie w Kambodży. Odrestauowane francuskie kamieniczki, zaadaptowane na restauracje, puby, spa, hotele, wyposażone sklepy i wszystko inne co można znaleźć w Europie. Wąskie, zadbane uliczki, nieprzebrane masy turystów. Otoczone nocnymi bazarami, które ożywają dopiero po zmroku wabiąc kambodżańskim jedwabiem, pamiątkami masowej produkcji rozprowadznymi po całej Azji południowo-wschodniej, ładnie zapakowanymi przyprawami by kupić w prezencie i całą masą mniej lub bardziej potrzebnych/niepotrzebych szpargałów.
Można zjeść obiad w dobrej restauracji, wieczorem spędzać godziny siedząc w wąskich uliczkach i knajpkach rozciągniętych wzdłuż pasażu niczym w Sevilli, a po ciężkim dniu pójść na relaksujący masaż w przyjemnym i pachnącym wnętrzu, któregoś ze spa. Albo pójść do kawiarni na tartę albo nieziemski sernik z czekoladą niczym z Paryża. Bańka mydlana w środku Kambodży.
I niby wszystko jest OK, całkiem nam dobrze w tym otoczeniu, gdy chcemy kilka dni odpocząć, ale z drugiej strony jest to straszne, przyjemny świat, który utrzymują turyści, supermarkety pełne wszystkiego na co tylko możesz mieć ochotę, wszystko. Wszystko, na co jest niedostępne dla większości Khmerów, rykszarzy czekających godzinami, by podwieźć gdzieś turystę za dolara, ludzi pracujących w kambodżańskich fabrykach, a do których się strzela, gdy wychodzą na ulicę manifestować, by zarobić trochę więcej niż 80 dolarów miesięcznie, ludzi mieszkających na wsiach i uprawiających swoje pola, wszystkich uśmiechniętych ludzi, od których przy drodze kupowaliśmy sok z trzciny cukrowej podczas pedałowania w Kambodży.

[EN] Imagine the city, which shouldn’t exist. That kind of city like Bangkok which would be in the middle of desert. Thats our feelings about Siem Reap. Most of the time in Cambodia we were cycling along villages or fields. Cities, if there were some, were not too big and looked more less like the rest. And immediately Siem Reap appeared.
Looks more like a south-french or south-spanish city in the middle of touristic season. Center of the city looks completely unrealistically in Cambodia. Renovated french buildings, turned into restaurants, pubs, spa, hotels, shops and whatever else you can find in Europe. Narrow, well maintained streets and thousands of tourists. Surrounded by night markets, which are getting alive after sunset and are luring by cambodian silk, mass production souvenirs which you can buy all around SE Asia, nicely packed spices perfect for a gift and dozens of other useful or useless things.
You can eat a dinner in good restaurant, spend your evening having a snacks or beer in one of dozens other pubs or restaurants spreaded along the street like in Sevilla, and after a long day have a massage in fragrant and cozy interior of one of the spa. Or go to cafe and have a tart or chocolate cheesecake like from Paris. Soap bubble in the middle of Cambodia.
And it seems that’s all OK, we have a good time here, as we really wanted to take rest. But from the other point it’s really terrible, pleasant world, which tourists keep alive, supermarkets where you can buy everything you would like, everything. Everything what is unavailable for most of Khmers, for tuk tuk drivers, who wait for hours to give a ride for tourists for 1$, for people who work in cambodian factories, and to whose police is shoting, when they manifest on the streets with hope to earn more than 80$ per month, for people who live in all these villages and work on these fields, for all those smiling people from whose we were buying a sugarcane juice along the road during cycling around Cambodia.

  

[PL] Siem Reap wygląda tak jak wygląda, ze względu na Angkor, o którym jeśli ktoś nie wie, więcej przeczytać sobie może tutaj. Po dojeździe do Siem Reap byliśmy trochę zmęczeni, więc stwierdziłam, że z wizytą w Angkor poczekam do poniedziałku. I była to słuszna decyzja. Gdy w poniedziałek podjeżdzałam do kas, nie było tam nikogo! Aż się trochę zmartwiłam, że może zamknięte? Po prostu miałam szczęście. Angkor zachwyca rozmiarem, około 400km2 terenu, które niegdyś było miastem pobudza wyobraźnię. Część z zachowanych zabytków jest bardzo zniszczona, część zachowana naprawdę dobrze. Mnie najbardziej poruszył Bayon, który był rzekomo świątynią. Na ścianach dookoła pierwszego poziomu wyrzeźbiona jest historia, która zdaje zaczynać się od wejścia idącego wprost od bramy śmierci - na murze otaczającym Angkor Thom - i ciągnie się chyba ponad kilometr. Wyraźnie widać wyrzeźbione postaci, walki, zwierzęta. Nie wiemy co dokładnie dzieje się na płaskorzeźbie, bo w niektórych miejscach jest bardzo zniszczona, wilgoć i czas na steatycie zrobiła swoje. Obrazy są bardzo realne, a gdyby nie słonie, mogłoby się to dziać i dziś. Te same co dziś wozy dwukołowe ciągnięte przez krowy, ludzie zbierający ten sam lotos w wodzie. Wszystko uchwycone z najmniejszym detalem.
Na poziomie wyżej i kolejnym, otaczają nas twarze skierowane w czterech kierunkach, podobno jest ich około 200, na 37 wieżach które pozostały. Podobno jest to podobizna Lokesvara, ale tak naprawdę to większość Kmerów, których mijamy każdego dnia ma właśnie taką twarz, a gdy śpią, identyczną minę. 
Miałam bilet na trzy dni, Przemo tylko na jeden. Ale nawet w trzy dni nie sposób jeżdżąc rowerem zobaczyć wszystkiego. Część z nich jest doskonale ukryta i tylko dzieciaki panoszące sie wszędzie wiedzą jak do nich dotrzeć. Tak naprawdę nie sposób też tego wszystkiego opisać, magii panującej w niektórych z tych miejsc, ciszy lub śpiewających wokół ptaków.

  

[EN] Siem Reap looks like it looks, because of Angkor. If someone don't know too much about Angkor then just click here. After arriving to Siem Reap we were tired a bit, so I decided that I'll wait with visiting Angkor until Monday. Such a good decision it was! When on Monday I was approaching that place to buy the ticket, it was nobody there! I was even a bit worry if that's closed? I was just lucky. I was impressed by Angkor's area, which is about 400km2, which many centuries ago was a city. Some of monuments is damaged, but some of them are in surprisingly good condition. I was touched the most by Bayon, which allegadly was a temple. On the walls around first level, there are stories carved, which began from entrance opposite to death gate - on the walls around Angkor Thom - and follow the walls all around probably for over a kilometer! You can see very sharp carvings of people, wars, animals. We don't know exactly what is happening on relief, because in some parts it's damaged by time and moisture. Images are very realistic, and if not elephants on it, these stories could happen even today. Same two-wheeled carriages carried by cows, people collecting lotus from the water like today. Everything carved with care of every detail.
On first and second level above, we are surrounded by faces looking in 4 directions, there is about 200 of them on 37 towers. Allegadly that's face of Lokesvara, but actually most Khmers has very simillar face, and when they are sleeping, they have exactly the same face expression.
I've had a ticket for 3 days, Przemek for 1. But even during 3 days it's impossible to see everything on bicycle. Some of these temples are very well hidden and only kids around know how to get there. And it's also impossible to describe this experience in words, magic which you can feel inside of some of these temples, silence or singing birds.

   

   

[PL] Mieliśmy w planach zostać w Siem Reap tylko 3 dni, ale jak zwykle nam nie wyszło :P Wyszło w okolicy tygodnia, ale szczerze to już straciliśmy rachubę. Oprócz włóczenia się po mieście byliśmy jeszcze na farmie jedwabiu. Na takiej farmie można zobaczyć cały proces powstawania jedwabiu, od larwy jedwabnika, aż do ręcznie robionego szalu i jest to proces czasochłonny, bardzo ciekawy, ale nie wegetariański. Na początku larwy karmione są liśćmi morwy, następnie przeistaczają się w kokon, który wygląda jak chaotyczna plątanina nici, a w rzeczywistości jest owinięty trzema rodzajami jedwabiu. Później kokon się suszy, a następnie gotuje w 84 stopniach. W trakcie gotowania nić jest odwijana, zawijana na wielką szpulę i w zależności od jakości jedwabiu jest segregowany, farbowany, a następnie gotowa nić czeka na ręczne zaplatanie w szal lub inny produkt.
Innego dnia wybraliśmy się do ogrodu z motylami oddalonego niecałe trzydzieści kilometrów od miasta, gdzie ludzie nie za bardzo mogli zrozumieć, że nie zajechaliśmy jadąc gdzieś po drodze, ale przyjechaliśmy z Siem Reap specjalnie, żeby pooglądać sobie motyle.
Miło nam tu zleciał czas, ale jutro się zbieramy i powinniśmy już jutro dojechać do Tajlandii. Trochę ostatnio powypadaliśmy ponad naszy budżet, który wynosi 10$ dziennie na osobę, więc w Tajlandii będziemy oszczędzać :P.

[EN] We had a plan to stay in Siem Reap just 3 days, but as usually we stayed longer :P. It finally turned to about a week, but honestly we’ve got lost in counting. Apart from walking around the city, we also went to silk farm. On that farm you can see whole process of silk production, from silkworms to handmade scarfs and it’s a long time process, very interesting but not vegetarian. In the beginning silkworms are feeded by mulberry leaves, after that them are turning into cocoon, which looks like tangle of threads, but in fact cocoon is wrapped in 3 kinds of silk. After that they dry cocoons and after that cook in 84 degrees. During cooking thread is unwrapped from cocoons and wrapped onto big spools and according to quality it’s segregated and dyed. After all of that final thread is turned into scarf or anything else by hands.
The other day we went to butterflies garden, which was about 30 km out from the city, where people couldn’t really understand that we are not on the way to anywhere, but we cycled all that way just to see this buttefrlies garden.
That was a pleasant time here, but we go away tomorrow and we suppose to be back in Thailand tomorrow. We were going a bit over our daily budget lately, which is 10$/day per person, so in Thailand we will have to economize :P.

  

[PL] Nawet nie wiemy kiedy zleciało nam kilka dni w Phnom Penh. W jeden dzień obeszliśmy wszystko, co obiło nam się o uszy, że wypadałoby obejść. A później spaliśmy do późna, włóczyliśmy się po mieście i przesiadywaliśmy w kawiarniach patrząc na ruch uliczny. Gdy pierwszego wieczoru dotarliśmy do hotelu, zauważyliśmy, że się już nam ponad 1000km uzbierał i ponad 6000 w ogóle na tych rowerach. W sumie nic to szczególnego ani okrągłego, ale stwierdziliśmy, że każda okazja do świętowania jest dobra i poszliśmy na pizzę.
Nie zrobiło w sumie Phnom Penh na nas jakiegoś szczególnego wrażenia. Może za bardzo skupiliśmy się na mieście? Wszyscy przecież pędzą na pola śmierci oddalone kilka km od miasta. Jakoś nie przekonuje mnie idea oglądania gdzie i w jaki sposób mordowano ludzi, jak ich torturowano i za jakie części ciała przywiązywano. Ja wiem, że to ku pamięci ofair, ale jakoś moja wyobraźnia potrafi sobie zwizualizować ogrom ludobójstwa, dowiedzieć się przyczyn i zastanowić się nad konsekwencjami. Wiem, że to też w jakiś sposób ma być przestroga, żeby się to nie powtórzyło, a i tak się powtórzy, jak nie tu to gdzie indziej, jak nie prędzej to później. O ile gdzieś teraz, po cichu, się nie wydarza. I trochę dziwnie mi się na to patrzy, mało to wrażliwe, stojąc na półce turystycznej z nalepką “hit, koniecznie musisz zobaczyć!”. Zaraz obok wycieczki z podpisem “życiowe doświadczenie”, w obszary wiejskie, klimatyzowanym busem, zimne drinki w cenie, darmowe wifi, a my rowerami jedziemy całe dnie przez wsie i wioseczki i nie wiem co o takim wycieczkowym szyldzie myśleć.

[EN] We don’t even know when all these days in Phnom Penh passed away. During first day, we’ve walked around all these places which we heard are worth to see. After that we were sleeping until late, we were walking around the city and we were watching traffic during enjoying our drinks in cafes. When we arrived to hotel in first evening, we’ve seen that we already were over 1000km in this trip, and over 6000km on these bikes. It’s not a big deal, but we both agreed that every ocassion is good for celebrating and we went for a Pizza.
We didn’t really falled in love with Phnom Penh. Maybe we focused too much on the city? Everybody is rushing to see killing fields a few kilometers from the city. But for us watching where and how people were murdered, how they’ve been tortured etc. is not really best idea. I know it’s to remember about victims, but my imagination can visualise how big that genocide was, get to know why it happened, and think about conesquences. I know it also suppose to be a warning, to not let it happen again, but it will happen anyway, if not here, then somwhere else, if not sooner, then later. If is not quietly happening somwhere now. And it looks quite strange for me on touristic shelf with sticker “great, must see!”. Just next to trip called “life experience” to countryside, by air-conditioned bus, free drinks and free wifi onboard. And we are cycling thorugh bigger or smaller villages all the time and I don’t really know what to think about that kind of trips.

   

[PL] Gdy jednego wieczoru wróciliśmy z miasta do hotelu, zdążyliśmy się wykąpać i wskoczyć do łóźka, zadzwonił telefon. Pan z recepcji zapowiedział, że zaraz przyjdzie i… przeniesie nam tacę owoców. No i przyszedł, przyniósł dwie pitahaje, jabłka, mandarynki i z 20 bananów. I poszedł. A z owocami była karteczka… że dają nam te owoce, bo chcą zapewnić nasz pobyt w hotelu niezapomnianym i pokazać, że jesteśmy dla nich bardzo specjalnymi gośćmi. Trochę byliśmy w niemałym szoku, ale w sumie to było bardzo, bardzo miłe. Tyle, że my w żaden sposób nie jesteśmy specjalni… no ale owoce były dobre;). A w ogóle jak przyjechaliśmy, tacy brudni, zakurzeni, spoceni i bóg wie co jeszcze, to nam zanieśli na górę do pokoju sakwy! Hotel za 12$!

[EN] When we came back to hotel one evening, we just took a shower, jumped into the bed and then phone began ringing. Guy from reception said that he will come soon to our room… and he will bring basket of fruits for us. And he appeared with two dragon fruits, apples, tangerines and about 20 bananas! And he left. There was a card with note attached to these fruits… that they are giving us that, because they want to make our stay unforgettable, and we are very special guests for them. We were a bit shocked, but actually it was really, really nice. Aprat from that, we are not really special in any way… but fruits were good! ;)
By the way, when we arrived first night, dirty, dusty, sweaty and who knows what else, they took our panniers and brought them to our room upstairs! Hotel for 12$!

 

[PL] Na sam koniec znaleźliśmy jeszcze wegetariańską knajpkę, gdzie np. sprzedawali wege-burgery, ale hitem była nóżka z kurczaka… ale wyglądała tak totalnie jak prawdziwa, że pięć razy się upewnialiśmy zanim zamówiliśmy! Zamiast mięsa były grzyby, a zamiast kości trawa cytrynowa!

[EN] In the end of our time in Phnom Penh, we found a vegetarian restaurant, where they were selling for example veggie-burgers, but the special was a chicken leg… it looked completely like real one, and we were asking five times before we ordered! Instead of meat that was a mushrooms, and insted of bone lemon grass!

 

[PL] Gdy zebraliśmy się rano i już mieliśmy wyjeżdżać, okazało się, że…

Drogi w Kambodży 1 – 0 Opona

Ostatniego dnia jazdy przed Phnom Penh, zaczęło mi lekko zarzucać na bok rower. Myślałem, że przez dziury w drogach, które ciężko czasem nazwać drogami, scentrowało mi się koło. Podjechaliśmy któregoś dnia do lokalnego serwisu, który mieścił się w ogromnym hangarze, chłopaki stwierdzili, w sumie słusznie, że tylko lekko i nie ociera o hamulce więc jest ok. Poprosiłem ich jednak, żeby poprawili, bo zarzuca mi rower. Gdy skończyli i zaczęli pompować, pokazali żeby nie pompować tej opony za mocno, bo może wybuchnąć. Nie za bardzo potrafili wytłumaczyć o co chodzi, bo nie mówili do końca po angielsku. Bieżnik rzeczywiście miała konkretnie starty i była zużyta, ale postanowiłem się tym szczególnie nie przejmować i poprosiłem tylko, żeby zamienili tylnią oponę z przednią. Później obejrzeliśmy tą oponę dokładniej, ale niczego szczególnego nie zauważyliśmy. Ale rowerem dalej lekko rzucało. Gdy mieliśmy wyjeżdżać i postanowiłem dopompować koła, naszym oczom ukazało się to, co chłopaki próbowali przekazać nam w serwisie – śliczna, duża dziura z boku opony!
Zamiast wyjeżdżać z miasta, pojechaliśmy do nich do serwisu. Nie mieli, opony mojej wielkości, ale widzieliśmy w mieście serwis Gianta i pojechaliśmy tam. Nie mieli, ale odesłali mnie do drugiego serwisu Gianta i powiedzieli, że tam na pewno znajdziemy. Dotarliśmy i rzeczywiście – mieli! Wzięliśmy, w sumie jedyną jaką mieli – Maxxis Overdrive. Kosztowała 5$. Dla porównania powiem, że kupiliśmy też na zapas dodatkową dętkę (bo mieliśmy tylko jedną do tej pory) za którą zapłaciliśmy 6$, a w poprzednim sklepie te które mi pokazali, a nie pasowałoby do mojej obręczy były po min. 20$. Stwierdziliśmy, że w takiej cenie, to chyba nie jest to opona najlepszej jakości, ale innych na mój wymiar nie mieli. Zdziwiliśmy się, gdy wieczorem sprawdziliśmy w internecie, że ta opona jest całkiem dobre i na zachodzie sprzedaje ją się za 30$ i więcej. Więc, Maxxis Overdrive na koło, Schwalbe Marathon Plus do śmietnika ;).

[EN] When we packed everything up and we were ready to left Phnom Penh, we’ve seen that actually…

Roads in Cambodia 1 vs. 0 Tire

In last cycling day before Phnom Penh, my bike began to sway. I thought it happened because of holes in the road, which are hard to call road sometimes, and my wheel is just centered. We cycled to local bicycle service one day and guys said, and they were actually right, that this is centered just a little bit and it don’t touch brakes so that’s fine. I asked them if they could correct it anyway, because my bike is swaying when I’m cycling. When they finished and they were pumping tire back up, they showed to do not pump too much, because it can explode. They couldn’t really explain what’s going on with that tire, because they spoken just little in English. In fact tire tread was almost gone and tire was overused, but I decided to don’t care too much about that and I just asked them to swap front with back tire. After that we were looking closely to that tire, but we haven’t really seen anything to be really worry about. But bike was still swaying. When we were leaving and I just wanted to pump it up a little bit more, we’ve seen that, what those guys in bike service didn’t know hot to explain in English – beautiful, big hole on side of the tire!
Instead of leaving the city, we cycled to that bike servie. They didn’t have tires on my wheel size, but we’ve seen Giant service in the city so wy cycled there. They didn’t have it too, but they sent us to another Giant shop and they said that there for sure we will find what we are looking for. We arrived there and indeed – they had it! W bought, actually the only one which they had – Maxis Overdrive. It cost 5$. For comparison I’ll write, that we also bought another spare inner tube (we had only one before) and we paid 6$ for it, and in that shop before these ones which they showed me, but didn’t fit my wheel, these were costing at least 20$. We thought that’s not really good quality of tire when we’ve heard that price, but that was the only one they had. We were surprised when we checked in internet in the evening that that tire is quite good and in western countries they sell it for 30$ or more. So, Maxxis Overdrive on, Schwalbe Marathon Plus in the bin ;).

[PL] Wyjeżdżając z miasta zatrzymaliśmy się żeby kupić maseczki przeciw kurzowi na tarz. Jako, że sprzedawali też kawę, postanowiliśmy się przy okazji podładować. Gość podał kawę, a my spytaliśmy ile płacimy. A on, że 6000. A my, że co?! 6000? (normalnie jedna kosztuje 1000, 1500 maks). No to on pokazuje pieniądze, bo myśleliśmy że źle zrozumieliśmy, ale on faktycznie wyjmuje 6000. Kasi prawie para wychodziła z uszu. Powiedzieliśmy mu ładnie po polsku, że w takim razie niech ją sobie sam wypije, nawet jej nie dotknęliśmy i wyszliśmy. A za nami poleciały te kubki z kawą i się roztrzaskały o zakurzony asfalt. I teraz on nam coś zaczął klarować po khmersku. My mu spokojnie powtórzyliśmy, że za taką – zawyżoną – cenę to może ją sobie sam wypić, ale teraz jak już ją wurzycił to z asfaltu. I pojechaliśmy. Wszystkiemu przyglądał się stojący obok policjant ale nie zareagował. Mieliśmy tak podniesione ciśnienie sytuacją, że nawet nie wiem, kiedy przejechaliśmy kolejne 30km. W sumie to nie wiem czy dobrze zrobiliśmy, może nie powinniśmy wychodzić, może to nasza wina, że nie spytaliśmy o cenę przed zamówieniem, może zereagowaliśmy zbyt impulsywnie, w gruncie rzeczy pokłóciliśmy się o jakieś 2zł. No ale każdy kto dużo podróżuje wie, że przecież to nie chodzi o pieniądze…po Indiach mamy silne uczulenie na uszustów, ale kto by się spodziewał, że ktoś nas będzie chciał oszukać w jakiejś zakurzonej, drewnianej budce przy ulicy?
W końcu zatrzymaliśmy się coś przegryźć, bo przy ulicy sprzedawali kukurydzę. Spytaliśmy o cenę, kobieta odpowiedziała 8000 rieli. Co za dzień… myślę sobie. Ale szybko się poprawiła… yyy, tzn. 800.
Cały dzień mieliśmy wiatr w twarz. Żadna nowość. Ruch był okrutny, szalony i w gruncie rzeczy bardzo niebezpieczny. Późnym popołudniem dojechaliśmy do Kampong Chhnang, znaleźliśmy nowy, czysty, dopiero co otwarty niedawno guesthouse za 5$ i jeszcze przed zmrokiem zdążyliśmy wyskoczyć na lokalny targ kupić owoce i jedzenie na kolację.

[EN] When we were leaving Phnom Penh, we stopped to buy masks against road dust. Because they were selling a coffee too, we decided to load our baterries up. When guy brought us that coffee and we asked about price, he said 6000. We asked – what, 6000?! (normally it cost about 1000, 1500 max). He took some money from his pockes to show, because we thought we missunderstood him, but it was indeed 6000. Kasia’s ears were almost blowing steam. We told him nicely in Polish, that on that case he can drink it by himself, we didn’t even touch it and we left. Plastic mugs with coffee followed us, smashed on the ground, and he began to shouting something in Khmer. We calmly repeated that for that price, he can drink it by himself, but because he blowed them away, now he would have to do that from the ground. And we cycled away. There was some policeman standing next to it and watching all of that but he didn’t react. We were so upset, that we didn’t even noticed when we cycled another 30km. Actaully I don’t know if what we did wasn’t wrong, maybe we shouldn’t leave, maybe that was our fault, that we didn’t asked about price before ordering, maybe we our reaction was to nervous, after all we had a fight for about 0,50€. But everybody who travel knows, that this is not about money…after India we have strong allergy for that kind of people, but who would expect that obvious cheating in some wooden, dusty hut next to the road?
Finally we stopped to eat something, because they were selling corn next to the road. We asked about price and women answered 8000 riel. What a day, I thought. But she quicly corrected herself… eee… I mean 800.
All the we had a headwind. Nothing new. Traffic was awful, crazy and after all very dangerous.
We arrived in Kampong Chhnang in late afternoon. We found new, clean guesthouse, just opened in January. For 5$ by the way. Before sunset we cycled to the market in the city to buy fruits and something to eat for dinner.

 

[PL] Kolejnego dnia, zmiana! Przestało wiać nam w twarz! Ale tak poza tym, to po prostu jechaliśmy. Ruch był mały, a drogi proste i… nudne. Cały dzień ten sam krajobraz. Koło 15.00 dojechaliśmy do Pursat, zatrzymaliśmy się w pierwszym mijanym guesthousie i pojechaliśmy na bazar. Bazary są zawsze ciekawe. Tutaj oprócz standardów typu mięsny na świeżym powietrzu, rybny, piekarnia i kolorowe owoce i warzywa, można było sobie kupić też węże. Jak zwykle kupiliśmy lokalne owoce, te które w Europie kupić bardzo trudno, a tutaj tak bardzo lubimy. Kupiliśmy też grzyby, zestaw galangal, trawa cytrynowa i liście kafiru, malutkie bakłażaniki, cebulę, czosnek, zielone pomidory i marchewkę. Za wszystko zapłaciliśmy 3zł i ugotowaliśmy sobie najlepszą na świecie zupę! :)

[EN] Next day, some change! There was no headwind anymore! But apart from that was just covering kilometers. Traffic was light, roads were straight and… boring. All day the same landscape. About 3.00pm we arrived to Pursat, we stayed in first guesthouse we were passing and we cycled to local market. Markets are always interesting. Here, apart from standards like open-air butcher shop, fish tables and bread stalls, colorful vegetables and fruits, you could also buy a snake. Like usually, we bought local fruits, which are hardly available in Europe, and which we really like. We also bought a mushrooms, a set of galangal, lemongrass and kafir leaves, little baby aubergines, onion, garlic, green tomatoes and carrot. We payed equivalent of 0,75€ and we cooked a soup which was a highlight of the day! :).

 

[PL] Na śniadanie zrobiliśmy sobie tosty francuskie z 7 jajek, 2 bagietek i kawę z saszetki, które wieźliśmy jeszcze z UK. Ostatnio odkryliśmy, że niespecjalnie nam się dobrze jeździ rowerem bez śniadania :P Tyle, że między miastami niespecjalnie coś dla nas jest, bo co najwyżej jakaś zupa mięsna z makaronem, a jakbyśmy chcieli sobie coś sami zrobić to też nie bardzo. Ostatnio przez 70 kilometrów próbowaliśmy kupić jajka… i nam się nie udało. Zjedliśmy coś dopiero jak dojechaliśmy do miasta.
Jechało się nawet dobrze i było całkiem spore pobocze, ale wszystko wróciło do normalności i wiało w twarz. Słońce jednak zrobiło swoje i jak po 110km dojechaliśmy do Battambang trochę byliśmy zmęczeni. Szukaliśmy jakiegoś miejsca, w którym moglibyśmy zostać niedaleko wylotówki, bo wpadliśmy na genialny pomysł, żeby kolejnego dnia pobić nasz życiowy rekord (155km) i z Battambang dojechać w jeden dzień aż do Siem Reap. Zamarzył nam się też przed taką drogą jakiś hotel ze śniadaniem, bo ciężko rano o jakieś sensowne jedzenie i tak jechaliśmy, wchodziliśmy do wszystkich pokolei i stwierdziliśmy, że na koniec sobie któryś wybierzemy. Szczerze to już w pewnym momencie od słońca padaliśmy na twarze i z tego zmęczenia i głupawki, gdy przejeżdżaliśmy obok hotelu który wyglądał jak pięciogwiazdkowy, pomyślałem że a wpadnę dla zabawy i ten też sobie obejrzę. Okazało się, że ma basen, mega śniadanie, obejrzałem sobie pokój, pani powiedziała, że kosztuje 30$, a ja z tego wszystkiego powiedziałem, że tak, tak, w sumie to spełnia nasze oczekiwania i możemy w nim łaskawie zostać ;). A później jeszcze 5 razy się upewniłem, że pani nic się nie pomyliło i rzeczywiście powiedziała 30$… 
Znowu poczuliśmy się jak dzieci, które coś psocą, zostawiliśmy rowery obok hotelu, pan bagażowy wwiózł nam sakwy na górę do pokoju i poszliśmy wskoczyć do basenu. 
Wyskoczyliśmy jeszcze do wegetariańskiej knajpki niedaleko od nas, a wieczorem wzięliśmy kąpiel w gorącej wannie :P Całkiem było zabawnie… ;)

[EN] For breakfast we made french toasts from 7 eggs, 2 baguettes and coffee from saschets which we were still carrying from UK. We figured out lately, that without breakfast cycling is much harder for us :P. But, it was very hard to have some food for us between the cities, because usually (we asked so many times) there is only noodle soup with meat available, and even if we wanted to cook something for us on the way any ingredients were hardly available. Once during 70km we asked almost every shop about eggs and we finally didn’t found it anywhere, and we didn’t have any food until we reached the city.
That day cycling was quite good and there was a wide shoulder, but everything came back to normal and we had a headwind all the time. We were quite tired, mostly because of heat, when we arrived after 110km to Battambang. We were looking for some place to stay, where we could be not far from out from the city, because we had awesome idea to beat our record (155km in one day) and cycle in one day from Battambang to Siem Reap. We even dreamed about some hotel with breakfast, just because vegetarian food is hardly available in very early morning, and we were just cycling along the road and checking hotels out and we thought that in the end we will choose one of these. Heat was doing the job and we were so tired in one moment, and because of that tiredness and hilarity, when we were passing hotel which looked like five-star one, I thought that I will jump in for fun and will have a look on this too. It had a swimming pool, great breakfast, I’ve had a look in the room, and when woman dressed in silk in reception said that it cost 30$, in that funny mood I said, yes, yes, this hotel actually meet our expectations and well, we can stay. And then to make sure, I asked a few times if that’s really just 30$…
We felt funny again, like a kids who are doing things for adults, we left bikes next to hotel, porter took our panniers upstaris and we jumped into the swimming pool.
Later we went to local vegetarian restaurant in the city and in the evening we took a hot bath in spotless bathtub.
That was quite funny… ;)

 

[PL] Rano na śniadanie zjedlismy wszystko co możliwe, wypiliśmy mocną kawę i już mieliśmy jechać, gdy odkryliśmy, że złapaliśmy pierwszą w historii gumę, a właściwie Kasia, w przednim kole. Akurat dzisiaj, kiedy tak nam zależało na czasie! ;) Szybko zmieniliśmy dętkę i pojechaliśmy. Akurat tego dnia też przyszło nam jechać chyba przez najgorsze drogi w Kambodży, które ciągnęły się i nie chciały skończyc. Po kolejnym długim odcinku, zauważyliśmy, że powietrze znowu schodzi z Kasia przedniej opony… aż takich pech, czy coś zostało w oponie i nie zauważyliśmy? Zjechaliśmy na stację benzynową, żeby zrobić to w cieniu i jak nie było nikogo, tak po chwili wokół nas zgromadziło się wokół nas chyba z 15 osób i ani się obejrzałm, a już jakiś człowiek pomagał wyciągać mi dętkę z koła. Było to jakoś na 60km i była to nasza ostatnia dętka, więc później musielibyśmy kleić. Beznadziejne drogi jednak się skończyły i w miarę mogliśmy jechać. Gdy skręciliśmy na Siem Reap, automatycznie… zaczęło wiać nam w twarz z ogromną siłą. Naprawdę mocno musieliśmy cisnąć żeby posuwać się powoli 14-15km/h i zaczęliśmy wątpić, że dojedziemy do Siem Reap przed zmrokiem. Aż nagle wpadliśmy na pomysł jak oszukać wiatr! Wyminął nas turk turk (tak go nazwaliśmy, bo taki wydawał dźwięk), który jechał jakieś 18km/h. Schowaliśmy się za nim i pedałowaliśmy bez oporu powietrza! :) A przez kilometr czy dwa nawet sprawdziliśmy jak to będzie się go złapać i jechać za darmo :P Gdy nasz turk turk skręcił, automatycznie wiatr nas zastopował i znów się wlekliśmy. Chwilę później jednak nadjechał kolejny turk turk, jadący szybciej i schowani za nim pedałowaliśmy 25km/h. Jakiś czas później był kolejny, za którym przez kilkanaście minut pedałowaliśmy 30km/h, aż zjechaliśmy żeby się doładować kawą. Później była jeszcze jedna ciężarówka jadąca 25km/h, za którą jechaliśmy dobre pół godziny, ale odpuściliśmy bo za duża wypuszczała spalin prosto w twarz :P I tak od pierwszego turk turka do tej ciężarówki przejechaliśmy od 75 jakoś do 115km. Później wiatr trochę się jakby uspokoił, a my jechaliśmy, jechaliśmy i jechaliśmy. Zaraz po zachodzie słońca dojechaliśmy do Siem Reap. Musieliśmy przejechać przez całąąą długość ogromnych, wielkich, ekskluzywnych hoteli, które ciągnęły się chyba z 10km, później przebić się przez szalony i zatłoczony ruch w mieście, aż w totalnej ciemności wyjechaliśmy na drugą stronę miasta i znaleźliśmy nasz guesthouse za 7$… licznik pokazał 185km! :)

[EN] In the morning we ate for breakfast everything what was available, we drank strong coffee and we were ready to go, when we’ve seen that we’ve got a first ever puncture in Kasia’s bike in fron wheel. Why that day, when we really need a long day for cycling? ;) We quickly changed inner tube and cycled away. Why that day, we had to cycle on worst road surface we cycled in Cambodia, which was never ending that day. After another long stretch of terrible road we’ve seen that Kasia is getting flat in front wheel again. Unluck, or just something was left in tire and we haven’t seen? We stopped on a gas station to do it in a shadow, and there was no one, but in one moment about 15 people appeared and I didn’t even know when some guy joined and was helping me with changing inner tube. We were after about 60km and that was our last spare inner tube, so after that we would have to repair used ones. But terrible roads finished and we were able to cycle quite smoothly. When we turned right on the road to Siem Reap, immediately we’ve got a very, very strong headwind. We had to push so hard to keep going 14-15km/h and we were in doubt if we could cycle to Siem Reap before sunset. And immediately we worked out a method to cheat the wind. Some turk turk (as we called it because of sound) passed us and was going about 18km/h. We hidden ourselves behing it and we were able to cycle withot air resistance! :) And during one or two kilometers we even checked how it would be to catch him and go for free :P. When our turk turk turned right wind immediately stopped us and we were going very slow again. But after a while another turk turk passed us, this one was even quicker (about 25km/h) and we were cycling easily behind him. After that there was another one and we were cycling about 30km/h until we needed to make a break to load us up with coffee. After that there was another one, truck this time, which was going about 25km/h and we were cycling behind him for about 30 minutes. And it was like that from 75th to 115km. After that wind was getting lighter and we were cycling, cycling, cycling.
We arrived in Siem Reap just after sunset. We had to cross looong distance of huge, massive, expensive hotels, which were spreaded for about 10km, after that fight through crazy traffic os Siem Reap in dark time to finally cycle in total darkness on the other side of the city and finally we found our guesthouse for 7$…our bicycle computer displayed 185km!:)

A tak mniej więcej wygląda turk turk, zdjęcie zapożyczone z zagranico.wordpress.com, bo nie zrobiliśmy :P :

And this is how more less turk turk looks, picture from zagranico.wordpress.com, because we forgot to make one :P :

[PL] Hello! Otacza nas wszędzie. Hello krzyczą domy, krzaki, ulice. O… tam! Chłopiec krzyczy z drugiego końca pola! Czasem udaje nam się dostrzec, odmachać i odkrzyknąć. I nieświadomie, wszystkie te dzieci witające nas radośnie, jakoś tak dodają nam energii… dobrze nam się jeździ po Kambodży.

Z Koh Kong wyjechaliśmy z samego rana. Do przejechania mieliśmy 101km, więc nie jakoś dużo, nawet całkiem mało, góry niby też nieduże, najwyższa 370m, ale jak się ich nazbierało kilka to przewyższeń wyszło 1500m. Temperatura zaszalała razem z wilgotnością powietrza i mieliśmy wrażenie, że płyniemy, a nie jedziemy. Na ostatnią górkę już rowery wpychaliśmy na raty, bo nie mieliśmy siły, ale jakoś w końcu do Andoung Tuek dojechaliśmy. Przy wjeździe od wioski zobaczyliśmy znak “Homestay” i tam też zostaliśmy. Za 3$ dostaliśmy skromny pokoik w drewnianym domu na palach jakich tu mnóstwo, a który okazał się szkołą i za oknem naszego pokoju słychać było dzieci uczące się angielskiego…

- Aj łil…. praktiss… maj inglis… łif turist….

…powtarzały chórkiem. Kobieta, która się wszystkim tutaj zajmowała, powiedziała, że normalnie o tej porze roku w Kambodży to ona chodzi w kurtce, ale dzisiaj, to strasznie gorąco. A tak, rzeczywiście, zwróciliśmy uwagę…
Powiedziała też nam, ze za parę dolarów mogą zrobić nam coś do jedzenia. Tak… nie będziemy musieli gotować? Możemy tylko zjeść i paść? To coś dla nas! :) Dostaliśmy ryż, omlet, frytki i ananasa w pomidorach z pieprzem:).

[EN] Hello! is surrounding us everywhere. Houses, bushes, streets are shouting Hello. Oh… there! Boy is shouting from the other end of the field! Sometimes we can notice, wave and shout back. Unconsciously, all those kids who are greeting us happily, somehow give us a lot of energy… we have good feelings about cycling in Cambodia.

We left Koh Kong in very early morning. We had to cycle 101km, which is not very much, even quite little, hills not too big too, the highest about 370m, but if you sum them all up it finally was about 1500m climbing up. Temperature and humidity was crazy and we felt more swimming than cycling. We had to push our bikes up with many brakes to the last hill, but finally we made it and we arrived to Andoung Tuek about late afternoon. Not far from beginning of this village we’ve seen a sign “homestay” and finally we stayed there. For 3$ we’ve got a modest room in one of these wooden houses on wooden pillars which is the most common kind of house in the villages of Cambodia. Actually, it was a school and through the window we could hear that kids were learning english…

- I will… practice… my englis… with tourist….

…were repeating all together. Woman who was taking care about everything in there, said that normally during that part of the year it’s colder and she usually is wearing a jacket, but today was really hot! Yes, well, actually we noticed…
She also offered us a dinner for a few dollars. Yeah… so we wouldn’t have to cook? We can just eat and collapse? That’s something for us! :) We’ve got a rice, omelette, chips and pinapple with tomatoes and black pepper:).

 



 

[PL] Myśleliśmy, że kolejnego dnia będziemy w stanie przejechać 150km do Kampot, ale jak tylko zaczęliśmy płynąć, to zmieniliśmy zdanie. Przez całą drogę na zmianę modliliśmy się o deszcz albo o guesthouse by zakończyć ten duszny dzień. Gdzieś przeczytaliśmy, że po 50km miał jakiś być, no i szukaliśmy go wzrokiem jakoś od trzydziestego kilometra ;). Gdy dojechaliśmy w miejsce gdzie powinien stać (skrzyżowanie), nie znaleźliśmy nic. Spytaliśmy ludzi sprzedających owoce, a oni pokazali nam, że musieliśmy go minąć, bo był kilka km w tamtą stronę. Tą z której przyjechaliśmy. Tam za tą górą z której właśnie zjechaliśmy, a pod którą wjeżdżając prawie się położyliśmy. Mhm…

[EN] We thought that next they we would be able to cycle about 150km to Kampot, but immediately when we began to swim through the air we changed our mind. All the way we were praying for rain or for guesthouse to finish that muggy day. Somewhere we readed, that after 50km supposed to be some guesthouse, so we were looking forward to it since we reached 30km ;). When we reached that place where it suppose to be (junction) we dind’t found any place to stay. We asked people who were selling some fruits over there, and they told us, that we probably missed it, cause it suppose to be on that way. That way which we came from. Yes, over that hill which we just cycled down from, the same which we almost collapsed climbing up 20 minutes ago. Mhm…

 

 

[PL] Nikt z nas nie miał za bardzo ochoty w tej pogodzie wracać się pod górę, więc zrobiliśmy sobie godzinę przerwy na arbuza i takie tam odwlekanie w czasie i siedzenie w cieniu. Ludzie w Kambodży są kochani i jak tak wyjęliśmy tego arbuza to od razu przynieśli nam dwa krzesełka, no i tak usiedliśmy i siedzieliśmy. Aż pojechaliśmy dalej.
Droga była wąska, pędziły nią trąbiące ciężarówki i nie miała pobocza, a w zasadzie miała, ale szutr. No to szutrem, czasem piachem, czasem kamieniami.

[EN] We dind’t felt at all like going back through that hill in that weather, so we made an hour break for watermelon, sitting in shadow and that kind of stuff. People in Cambodia are lovely, so when we took out that watermellon from pannier they immediately brought us two chairs, we sat down, and… we were sitting… until we decided to cycle further.
Road was very narrow, without any shoulder on it… actually it had, but gravel. So we cycled further, through gravel, sometimes sand, sometimes stones.

[PL] Ale wbrew pozorom wcale nie jechało się tak źle… :)

[EN] But after all it wasn’t that bad… :)

[PL] Po czterdziestu długich kilometrach przez nic, mysleliśmy że doznaliśmy fatamorgany. Pośrodku niczego stała stacja benzynowa (klimatyzowana!) z wifi, a przy niej stał znak na guesthouse, 100m dalej…

[EN] After another 40 looong kilometers through nothing, we thougt we had a mirage. In the middle of nowhere, there was a gas station (air-conditioned) with wifi, and next to it there was a sign with arrow “guesthouse 100m”…

[PL] Gdy tylko wyszliśmy rano gotowi do drogi, zostaliśmy oblepieni przez powietrze dosłownie wszędzie, i nawet pedałowanie nie dawało ulgi. Z zamiarem zjedzenia śniadania zjechaliśmy do małej, wiejskiej knajpki, która okazała sie kawiarnią, a nasze akrobacje lingwistyczne po khmersku spełzy na niczym. Ale na migi udało nam się zamówić gorącą kawę. Też sukces. Jak się okazało, w Kambodży kawę pije się z dużą ilością skondensowanego mleka na dnie, a do kawy zawsze dostaje się dzban (naprawdę wielki!) herbaty jaśminowej w gratisie. Za 1000 rieli – 0,25$. Pieniądze to też ciekawy temat w Kambodży. Istnieją dwie równoległe waluty – khmerski riel i amerykańskie dolary. 4000 rieli to 1$ i można płacić jak się chce. Jak coś kosztuje np. 3,5$, to można np. zapłacić 2$ i 6000 rieli. Jak komu wygodnie. Ale wróćmy do drogi…

[EN] In the morning, immediately after leaving our room ready to go, we felt so sticky because of humidity and even cycling didn’t made us feel better. We stopped to have a breakfast in little place, which was actually a little local cafe, we really tried to communicate in khmer but we finally failed. Somehow with using hands we finally ordered a coffee. Some kind of success. Everywhere in Cambodia they serve a coffee with lots of condensed milk in the bottom and you also always get for free a big jug (really big!) of jasmine tea. For 1000 riels, which is 0,25$. Money is very interesting in Cambodia too. They are using riels and us dollars and they are using both everywhere. 4000 riels is 1$ and you can pay as you want. If something cost for example 3,5$, you can pay for example 2$ and 6000 riels. However is conevnient for you. But go back to the road…

 

[PL] Porządnie opici ruszyliśmy dalej. Do Kampot tego dnia zostało nam ok. 60km więc dzień mimo zaduchu i skwaru mieliśmy całkiem wakacyjny. Ponieważ w sakwach wieźliśmy już kilkudniowe bagietki z Koh Kong, na śniadanie postanowiliśmy zrobić sobie rarytas – tosty francuskie ;). Kupiliśmy kacze jajka i przy tym samym sklepiku na trawie zacżęliśmy rozkładać kuchenkę. Pani sprzedawczyni od razu domyśliła się co robimy i o nic nie pytając, z szerokim uśmiechem, chwyciła nasze garnki i przeniosła nas pod daszek, na podest. Śniadanie było nieziemskie! Gdy już kończyliśmy pokować kuchnię do sakw, minęli nas rowerzyści… zaintrygowani ich wyglądem pożegnaliśmy się z kobietami ze wsi które bacznie przez całe śniadanie, zwyczajnie ciekawe obserwowały co robimy, podziękowaliśmy pani sprzedawczyni i ruszyliśmy za nimi.

[EN] Full of tea we cycled further. We had about 60km left to Kampot so day even with that humidity and hotness was quite relaxing. Because since few days we were carrying baguettes from Koh Kong, we worked out that there will be nothing better for breakfast than french toasts (also known as eggy bread).  We bough duck eggs and next to the same shop on the grass we began setting up our stove. Woman who sold us these eggs immediately figured out what we want to do, she grabbed our pots and moved us to under the roof to the table. Breakfast was awesome! When we were finishing packing our pots and stuff back to panniers, some cyclists passed us… intrigued of them, we quickly said goodbye to all those womans from this village, who were just curious and were watching all the time what we were doing, we said thank you to the woman from this shop and we followed those cyclists.

[PL] Była to para Fancuzów na tanich japońskich rowerach, bez przerzutek, kupionych w Kambodży. Jak się okazało, przejechali już na nich ponad 1100km! Patrząc na ich rozklekotane rowery z plecakami przytroczonymi do bagażników poczuliśmy się jak turyści w klimatyzowanym busie. Czyt. głupio. My zachwycaliśmy się ich rowerami, a oni Kasi obklejonym w zebrę i z wróżką leśną na kierownicy. Pożegnaliśmy się po kilkunastu minutach rozmowy. Kilka kilometrów dalej zatrzymaliśmy się na colę, normalnie tego nigdy nie pijemy, ale w taki upał na rowerze, dodaje nam energii na jakieś pół godziny. Za chwilę dojechali do nas Francuzi i zaczęli mówić, że właśnie myśleli o tym samym, Cola! Że normalnie to nienawidzą coli, ale na rowerze…
Po wspólnej coli pożegnaliśmy się ponownie, a po kilku km znów spotkaliśmy rowerzystów. Tym razem było to starsze małżeńswto Holendrów. Jechali z Kampotu. I jak się okazało nasze deszczowe modlitwy zostały wysłuchane, ale sto kilometrów od nas. W Kampot padało dzień wcześniej i oni przez to zostali dzień dłużej. Za chwilę dogonili nas Francuzi i mieliśmy na poboczu małe zgromadzenie :).

[EN] That was a French couple on cheap Japanese bikes, without gears, bought in Cambodia. They already cycled 1100km! When we were looking on their bikes with rucksacks attached to the back, we felt like tourists in air-conditioned bus. Read: We felt silly. We were excited about their bikes, and they were excited about Kasia’s bike, with zebra sticker on frame and forest fairy on handlebar. After a while of talking we said goodbye and cycled further. After a few kilometers we made a brake for coca-cola, normally we don’t drink it, but during that heat on the bike, it give us a shot of ennergy for about 30 minutes. After a while those French joined us and they began conversation like…. we had same idea, coke! Normally we hate coke, but on the bike…
After enjoying can of coke together we said goodbye again, and after a few kilometeres we met another cyclists. This time they were an older marriage from Netherlands. They were cycling from Kampot. And our prayers for rain in the day before have been answered, but 100km from us, in Kampot. And this is why they stayed in Kampot a day longer than they planned. After a few minutes those French joined us and we had a little gathering on the side of the road :).

[PL] Kawałek dalej, jak to weszło już w zwyczaj przed południem, dołączyły do nas dzieciaki na rowerach, które jechały na przerwę między lekcjami. A może to my dołączliśmy do nich? W grupie jedzie się całkiem fajnie. Niektórzy się z nami ścigali, inni z nami trochę pogadali, a inni krzyczeli hello, albo poprostu się uśmiechali.

[EN] A little bit further, as it used to before noon, some kids joined us on their bikes, because they were going for a break during their classes. Or maybe we joined them? Cycling in group is a lot of fun! Some of those kids were racing with us, some of them were chatting with us, some were shouting hello, and some were just smiling.

 

[PL] Do Kampot dojechaliśmy w południe. Zajechaliśmy pod guesthouse, który polecili nam Holendrzy i zostaliśmy. Nie był jakiś szczególny pod żadnym względem, ale miał ogród… i hamaki… czyli jednak miał coś szczególnego :).
Przez 3 dni leżeliśmy w hamaku, spacerowaliśmy po bazarze, oglądaliśmy zachody słońca nad rzeką i trochę nam odbiło na punkcie owocowych shakeów. Co wieczór u tej samej dziewczyny. Chyba nawet się zaprzyjaźniliśmy, wymienialiśmy się nazwami owoców po angielsku i khmersku, a później nawet zaczęliśmy dostawać zniżki ;). Lubimy sobie stworzyć takie miejsca, które powoduję, że przez chwilę czujemy się jakbyśmy tu przynależeli, gdzie ktoś wita nas z uśmiechem jak dobrego znajomego.

[EN] We arrived to Kampot in the noon. We found this guesthouse which Dutch cyclists rocommended to us and we stayed there. It wasn’t special in any way, but it had a garden… and hammocks… well, so it actually had something :).
For 3 days we were lying in hammock, walking around market, we were watching sunsets and we went a little bit crazy about fruit shakes. Every evening in the same girl’s stall. We’ve got even some friendly relationship with her, we exchanged names of fruits in English and Khmer, and later we’ve even got some discounts ;). We like to have that kind of places, which make us feel like we are part of that city for a while, some places where people greet us with big smile like their good friends.

 

 

 

 

[PL] Powietrze w ciągu trzech dni nic się nie zmieniło, oblepieni potem i kurzem dowiedzieliśmy się po co w publicznych toaletach oprócz wucetu i umywalki jest jeszcze prysznic.
Dwa dni drogi do Phnom Penh nie wyróżniły by się niczym szczególnym, gdyby nie szalony wiatr wiejący nam non stop w twarz! Pierwszego dnia przejechaliśmy prawie 90km do Takeo, znaleźliśmy miejsce do spania, na miejście zjedliśmy Lotcha (makaron z kiełkami fasoli mung, zieleniną i jajkiem sadzonym), bagietki z papają i padliśmy.

[EN] Weather during three days didn’t change at all, and sticky with sweat and dust we figured out for what in public toilets, there is not only wc and sink, but also a shower.
Two days from Kampot to Phnom Penh would be nothing really special, if not head wind blowing crazy all the time. First day we made almost 90km to Takeo, we found a plce to sleep, we ate Lotcha (noodles with bean sprouts, some greens and fried egg) and baguettes with papaya in the city and we falled in a sleep.

[PL] Drugi dzień powinien być łatwy i szybki, 73km. Z jazdą rowerem jednak nigdy nic nie jest pewne. Przez cały dzień wiatr w twarz nie ustępował i ciężko naciskaliśmy na pedały, posuwając się z wysiłkiem 15km/h. Po przejechaniu 50km czuliśmy się, jakbyśmy przejechali przynajmniej 150! Kilka km przed Phnom Penh ruch zaczął robić się większy, a drogi gorsze. Dziury, pourywany aswalt, kurz jak szalony... i ciężarówki, motory, ryksze... tak wyglądała droga kilka km przed Phnom Penh:

[EN] Second day suppose to be quick and easy, 73km. But with cycling you never know. All day we had a strong head wind, and we had to push really hard to keep going 15km/h. After cycling 50km we felt like we cycled at least 150! A few kilometers before Phnom Penh road was getting busier and road surface worse. Holes, cracks, dust like hell… and trucks, motorbikes, rickshaws… this is how looked road a few km before Phnom Penh:

[PL] I to co jest na filmie, to jest naprawdę luzik! :) Później było już tylko... gorzej! Ruch był szalony jak w Indiach, przez kurz nic nie było widać, a droga zrobiła się jeszcze gorsza... ale nawet całkiem fajnie nam się jechało, zdecydowanie nie można powiedzieć że było nudno. Niestety aparat akurat postanowił odmówić nam posłuszeństwa (ostatnio często tak lubi), więc zbyt wiele się nie nagrało.
Dzięki bogu, zabookowaliśmy sobie tani hotel jeszcze przed przyjazdem do Phnom Penh, więc nie musieliśmy jeździć i szukać. Gdy dotarliśmy na miejsce, byliśmy brudni jak po wyjściu spod sceny na woodstocku w upalny dzień!
Wzięliśmy dłuuugi prysznic, razem z sakwami…

[EN] And this what is on the movie is really quiet! :) After that it was only… worse! It was busier, dustier, road was worse and worse… traffic was comparably to Indian! But we actually enjoyed it! Unfortunately our camera didn’t want to work which is happening quite often lately.
Thanks God we booked a cheap but nice hotel in advance, so we didn’t had to cycle around and look for some accomodation. When we reached that place, we were dirty like after woodstock concert in a hot day!
We took a looong shower… our panniers too…